Tag Archives: aikido

Aikido zonder Vrede of Harmonie [Dutch Version]

Omslag van ‘Budo Hiketsu Aiki no Jutsu’ (‘Geheime Methodes van Budo Aiki no Jutsu’)                Gepubliceerd in Meiji Jaar 33 (1900)
*This is a Dutch translation of the article "Aikido without Peace or Harmony – Dude, where did the love go?", courtesy of Ernesto Lemke of Seikokan Aikido.
Aikido staat vaak bekend als ‘Vredeskunst’ of ‘De Weg van Harmonie’. Soms wordt het omschreven als ‘De Weg van Harmoniseren van Ki.’
‘Do’ staat uiteraard voor ‘De Weg’, en het woord ‘Ki’ is inmiddels zo bekend dat het waarschijnlijk wel zo, onvertaald, kan blijven staan.
Dan hebben we nog ‘Ai’ – wat noch vrede noch harmonie betekent.

Aiki Budo is de Weg van Menselijke Ontwikkeling [Dutch Version]

 
 Aiki Budo is de Weg van Menselijke Ontwikkeling
*This is a Dutch translation of the article "Aiki Budo is the Way of Human Development – The philosophy of Aikido…maybe?", courtesy of Ernesto Lemke of Seikokan Aikido.
Ik was door Kisshomaru Ueshiba’s boeken aan het spitten, ‘The Spirit of Aikido’ en ‘De Kunst van Aikido’ en het viel me op dat er in beide boeken nagenoeg geen vermelding stond van Daito-ryu. Uiteraard zijn beide geen historische werken maar ik vond het opvallend vreemd dat er geen melding werd gemaakt van de kunst die Morihei Ueshiba langer dan 20 jaar bestudeerde; de enige kunst waarin hij licentie had om les in te geven; de enige kunst waar hij (naast zijn eigen kunst) ooit certificaten van bekwaamheid in uitgaf.
Ok, laten we doorgaan naar ‘Best Aikido, geschreven door Kisshomaru Ueshiba en Moriteru Ueshiba. Hierin wordt Daito-ryu kort vermeld als een van de vele kunsten die Morihei Ueshiba bestudeerde maar er wordt niets verteld over de diepgang van de studie van die andere kunsten. De tweede editie meld het feit dat, met uitzondering van Daito-ryu, al die kunsten uitermate kort bestudeerd werden al helemaal niet meer.
De tweede editie eindigt met te impliceren dat Morihei zelf ook maar enige wezenlijk verband met Daito-ryu ontkende. Dit is een veel voorkomend thema. Bekijk dit artikel maar eens voor een ander voorbeeld van het verdoezelen van de geschiedenis van Aikido.
Ik weet het, dit is een oud verhaal. De meeste mensen zijn tegenwoordig op de hoogte van de grote technische erfenis die Aikido Daito-ryu schuldig is, hoofdzakelijk door de inspanningen van Stan Pranin van Aikido Journal.
Ter aanvulling, in twee voorgaande Blogs, ‘Kiichi Hogen en het Geheim van Aikido’ en ‘Morihei Ueshiba, Budo en Kamae’ heb ik de mogelijkheden van een verband tussen de kern trainingsmethodes van Morihei Ueshiba en traditionele Chinese krijgskunst paradigma’s verkend.
Maar hoe zit het met de andere helft van de kunst? De grote filosofische en spirituele herbestemming van de krijgskunsten die zogenaamd door Morihei Ueshiba werd geïmplementeerd?

Morihei Ueshiba, Budo en Kamae [Dutch Version]

‘Kamae’ van de technische handleiding ‘Budo’, Morihei Ueshiba 1938
*This is a Dutch translation of the article "Morihei Ueshiba, Budo and Kamae – Why we don’t know how to stand up and walk.", courtesy of Ernesto Lemke of Seikokan Aikido.
Staan en lopen, dat lijkt me nogal fundamenteel. Het is zo fundamenteel dat het zo’n beetje het eerste is wat je leert in de meeste budo. Of zelfs in het leven, als je tenminste zo ver terug kunt herinneren.
Zoals iedereen kreeg ook ik basis les in hoe ik moest staan toen ik met Aikido begon. Richt de voorste voet naar voren en de achterste voet naar buiten in een hoek. Sommige scholen gebruiken een meer gedetailleerde omschrijving maar dit is meestal de algemene strekking.
Nogal eenvoudig nietwaar? Iedereen kan het. Wat misschien ook het probleem is. Als iedereen het kan, en je doet in essentie hetzelfde wat je altijd al hebt gedaan…waarom breng je dan al die tijd op de mat door?
‘Budo’ is een vooroorlogse handleiding gepubliceerd in 1938 door de Grondlegger van Aikido, Morihei Ueshiba. Het werd oorspronkelijk geschreven voor Prins Kaya Tsunenori, een lid van een zijtak van de Keizerlijke familie. Kayanomiya werd uiteindelijk inspecteur van de Toyama Legerschool waar Morihei Ueshiba voor de oorlog als instructeur werkzaam was.
‘Budo’ blijft de grootste en meest geordende verzameling technieken van de vooroorlogse periode. Een Engelstalige editie (‘Budo: Teachings of the Founder of Aikido’), vertaald door John Stevens, werd gepubliceerd in 1991.
Een andere editie, de ‘Takemusu Aikido Special Edition’, vertaald door Sonoko Tanaka en Stanley A. Pranin werd gepubliceerd in 1999 (‘Budo: Commentary on the 1938 Training Manual of Morihei Ueshiba’). Deze editie bestaat uit fragmenten uit de Japanse tekst en voorzien van commentaar door Morihiro Saito, zowel in het Engels als in het Japans.

Aikido ™ – Kan er echt een handelsmerk op zitten? [Dutch Version]

Reg. No.2313434, June 28, 1991 – Registered Trademark "Aikikai"
*This is a Dutch translation of the article "Aikido ™ – Can it really be trademarked? – Who’s doing Aikido, who isn’t, and who decides.", courtesy of Ernesto Lemke of Seikokan Aikido.
Hier is iets wat me opviel in het boek ‘Best Aikido, The Fundamentals’ (Kisshomaru Ueshiba Doshu en Moriteru Ueshiba Hombu Dojo-Cho) die in 1997 werd gepubliceerd als「規範合氣道基本編」 in het Japans:
Q:合気道の分派はあるのですか。
A:確かに巷には合気会とは別に「○○合気道」と名乗っている団体が存在します。 中には、素姓の知れぬ訳の判らぬようなものもあるようです。しかし、開祖・植芝盛平に連ならないもの、その教えを逸脱したものは、いかに外見を似せようが、深遠そうな哲理を語ろうが、合気道ではありません。 例えば、競技試合を行っているようなものは明らかに合気道本来の姿を忘れたもので、合気道と呼ぶことはできません。私どもで言う合気道には分派は存在しないと考えています。分派がいくつもあるという考えは、それ自体が合気道を貶(おとし)めるものでしょう。
Q: Bestaan er verschillende scholen in Aikido?A: Er bestaan zonder meer vele systemen die beweren ‘zo en zo Aikido’ te doen zonder echt te weten wat Aikido is. En er bestaan ook versplinterde groepen die gesticht zijn door voormalige leerlingen van de Grondlegger waarbij enkele zelfs zo ver zijn gegaan om georganiseerde competities te introduceren, iets wat volledig tegen de geest van Aikido indruist. Los van hoe de technieken ook overeen mogen komen, als ze gescheiden zijn van de geest van de Grondlegger is het geen Aikido.
We beschouwen het niet zozeer als verschillende Aikido scholen. Als we te veel  onderscheid maken tussen de verschillende interpretaties van de technieken zal het universele karakter van Aikido verzwakken.

Aikido en het Onbekende [Dutch Version]

"Takemusu Aiki" by Morihei Ueshiba, edited by Hideo Takahashi
*This is a Dutch translation of the article "Aikido and the Unknown – What don’t we know and why don’t we know it…", courtesy of Ernesto Lemke of Seikokan Aikido.
Toen Sam Chin vorig jaar Hawaii bezocht vertelde hij ons (samengevat) dat het niet zo slecht is om niet te weten – zolang je maar weet dat je niet weet. Dat sloeg bij mij echt de juiste snaar– is dit niet waar het probleem daadwerkelijk begint?
Toen ik met Aikido begon was er erg weinig informatie beschikbaar (in het Engels). Wat er wel voor handen was – zo weten we inmiddels-  was een gekuiste versie. Hier is een goed voorbeeld van de Aikido Journal website en hier een ander van Meik Skoss op de Koryu.com website. Vergeleken met nu waren er veel minder buitenlanders die Japans spraken, laat staan dat zij de originele Japanse bronnen konden lezen. Daar kwam bij dat de meeste Japanners een min of meer uniforme versie van de geschiedenis en bijzonderheden van Aikido presenteerden.
Tegenwoordig zijn er echter honderden boeken over Aikido beschikbaar in het Engels – en andere talen – dus wat is het probleem?